Monique (41) "Iedere dag is weer een beleving"

Begin 2014 merkte Monique Jacobs voor het eerst dat ze slechter hoorde. Een korte maar intense periode volgde: ‘Ik was zo verdrietig, dat ik op een gegeven moment niet eens meer naar buiten wilde’. Sinds kort draagt Monique hoortoestellen en daar is ze ontzettend blij mee. ‘Dankzij mijn hoortoestellen heb ik mijn leven weer terug’, zegt ze stralend.

Wat was de oorzaak van je plotselinge slechthorendheid?
‘Omdat ik nog maar 40 was en mijn gehoor ineens sterk achteruit ging, dacht de kno-arts eerst dat er iets ernstigs aan de hand was en dat ik misschien een brughoektumor had. Maar dat bleek gelukkig niet zo te zijn. Ik kreeg allerlei onderzoeken, maar ze konden niet achterhalen wat er aan de hand was. Slechthorendheid zit wel in mijn familie. Mijn dochter draagt een Cochleair Implantaat, mijn tante is slechthorend en ik vermoed dat mijn moeder ook niet zo goed hoort, maar daar denkt ze zelf anders over.’

Ineens hoorde je dus een stuk minder, hoe was dat?
‘Ik had het niet gelijk door. Maar ik zocht steeds vaker songteksten op om te kunnen volgen wat er gezongen werd en ik had wel het idee dat er minder vogels waren. Maar ik stond er niet bij stil dat ik slechter hoorde. Totdat een medestudent ernaar vroeg. Die student hoorde zelf ook slecht en had al gauw door dat ik niet alles goed verstond. Vanaf dat moment ging het eigenlijk heel snel. Ik hoorde steeds minder en daar werd ik heel verdrietig van.’

Wat miste je het meest?
‘Er waren heel veel geluiden die ik miste. Zo vond ik het ontzettend jammer dat ik de regen niet meer hoorde tikken. Vroeger hoorde ik de regen voordat ik het zag, maar toen was het ineens andersom. Ik was zo verdrietig, dat ik niet eens meer naar buiten wilde. Op een gegeven moment werd ik bijna aangereden door een bus omdat ik hem niet hoorde aankomen. Dat was het moment waarop ik dacht: nu moet ik er iets aan doen.’

En toen kreeg je hoortoestellen. Vond je dat lastig?
‘Nee integendeel. Ik weet nog dat ik bij de audicien een aantal hoortoestellen uit mocht zoeken. Hij had het alleen maar over hoe onopvallend de hoortoestellen tegenwoordig zijn. “Je ziet er niets van hoor”, verzekerde hij. Maar dat begreep ik niet. Je moet ze toch juist wel kunnen zien? Iedereen mag weten dat ik hoortoestellen draag, van mij mogen ze rood zijn! Soms voel ik me wel een vergeten doelgroep. Bij de audicien zie je alleen maar senioren in de wachtruimte.’

Hoe was het om voor het eerst weer meer te horen?
‘Er ging weer een wereld voor mij open. Ik weet nog dat ik van de audicien wegging en niet wist wat me overkwam. Alles maakte weer geluid; de versnellingen van mijn fiets, het gekwaak van eenden op de stoep. Iedere dag is weer een beleving. Ik hoor weer vogels en ik hoor mijn kat spinnen, maar waar ik vooral van geniet is muziek. Ik zit nu elke dag achter mijn computer met mijn koptelefoon. Die kan ik helemaal over mijn gehoorapparaten zetten en dan kan het grote genieten beginnen. Ik hoor alles loepzuiver. Muziek is niet langer een soep van klanken, want ik hoor alle instrumenten en de zang. De eerste keer dat ik weer naar muziek luisterde, kon ik alleen maar huilen van blijdschap.’

Wat goed om te horen! Zijn er nog meer geluiden waar je weer van geniet?
‘Auto’s en motoren maken een geweldig geluid. Een motor kon ik zonder hoortoestel natuurlijk ook nog wel horen, maar nu hoor ik echt nuances in de motor. Bijvoorbeeld bij het schakelen of opstarten. Dat is geweldig. Ik vind het alleen wel eng om ’s avonds naar bed te gaan, want dan moeten mijn hoortoestellen weer uit. Ik voel me dan ineens weer onzeker. Wat als er iemand inbreekt of iets anders gebeurt? Dan hoor ik het niet. En natuurlijk hoor ik mijn wekker ook niet goed meer. Soms leen ik de trilwekker van mijn dochter, maar het wordt hoog tijd dat ik mijn eigen wekker koop.’

Zijn er nog andere situaties die je lastig vindt?
’Ik ben laatst op een verjaardag van de buurvrouw geweest en dat viel wel een beetje tegen. Toen meerdere mensen tegelijk gingen praten was ik gelijk het spoor kwijt. Maar misschien is dat ook nog wennen. Toen ik later met een vriendin in een kroeg zat ging het wel weer goed. Zolang mensen niet teveel door elkaar praten gaat het eigenlijk prima.’

Al met al ben je dus erg blij met je hoortoestellen?
‘Ja enorm blij. Er is een ontzettend groot verschil tussen de periode vóór mijn hoortoestellen en daarna. Hiervoor was ik ontzettend verdrietig en wilde ik niet meer naar buiten. Dankzij mijn hoortoestellen heb ik mijn leven weer terug!’

Wat zou je mensen willen meegeven die twijfelen over het nemen van een hoortoestel?
‘Kijk niet naar wat je niet kan, maar wat je wél kan. Dat is toch veel leuker? Ik moet er niet aan denken dat ik mijn hoortoestellen zou moeten missen. Zonder hoortoestel mis je gewoon heel veel en maak je het onnodig moeilijk voor jezelf. Ik schaam me niet voor mijn hoortoestel, maar zelfs schaamte hoeft geen drempel meer te zijn. Je kunt de hoortoestellen gewoon heel discreet wegstoppen.’