Slechthorendheid door lawaai
Deze vorm van slechthorendheid ontstaat bijvoorbeeld door een te lange blootstelling aan hard geluid. En is daarom te voorkomen.
Het opvangen van hard geluid vergt veel van de veerkracht van de haarcellen in je binnenoor. De trillingen van hard geluid kunnen de haartjes beschadigen of kapot maken. Omdat de haartjes zo minuscuul klein zijn, herstelt het zich niet. Gehoorschade is dus (bijna) altijd blijvend.
Gehoorschade is een groeiend probleem. In ons dagelijks leven worden we voortdurend blootgesteld aan harde geluiden. En daar waar de werkgever verplicht is zijn werknemers tegen gehoorschade te beschermen, zijn veel mensen in hun vrije tijd geneigd de schadelijkheid van geluid te onderschatten.
Naast voor de hand liggende machinale lawaaibronnen zoals gereedschappen & apparaten, geweren & geschut, verkeer & vliegtuigen, kan ‘levend lawaai’ van mens en dier op de langere termijn of bij continue blootstelling tot gehoorproblemen leiden. Denk dan bijvoorbeeld aan een kinderdagverblijf of hondenkennel. Ook musici lopen risico. En niet alleen de beoefenaars, ook de luisteraars. Liefhebbers van concerten, festivals en dancefeesten wordt sterk geadviseerd gehoorbescherming te dragen. Zelfs muziek luisteren via een koptelefoon (oortjes) kan tot gehoorschade leiden bij veelvuldig en langdurig gebruik.
Geluiden worden gemeten in decibel (dB). De grens waarop geluid zo hard is dat het schadelijk kan worden, ligt rond de 80 dB. Een opstijgend vliegtuig produceert al gauw 140 dB, een popconcert 120 dB en een schreeuwende supporter op de voetbaltribune zo’n 90 dB. Lawaaislechthorendheid ligt dus al gauw op de loer. Niet alleen de sterkte van het geluid, maar ook de duur dat het gehoor hieraan blootgesteld wordt is van invloed. Hoe harder het geluid en/of hoe langer het duurt, hoe groter de gehoorschade. Dat is niet altijd meteen merkbaar. Het is een sluipend proces waarbij het frequentiebereik steeds kleiner wordt.